Singabarong lan Tikus

Anuju sawijining dina ana singabarong lagi turu. Anuli ana tikus siji, wani-wani colat-colot ing sakiwa têngêne. Singabarong tangi, tikus didêmak, sumêdya dipatèni amarga saking kumawanine, ananging banjur kèlingan sarèhning dadi ratuning bêburon, yèn anibakna pamalês marang buron kang sapele mangkono, amasthi bakal ora misuwur bêcik, tikus anuli diuculake. 

Êlêt sapasar ing nalika singabarong golèk mangsan, kêna ing pasangan jaringing jaringing grêma. Sanajan linuwih ing karosan sarta budi sarosa, ora bisa mêtu saka ing jaring. Banjur anggêro mêmêdèni, swarane ngèbêki alas lan ara-ara. Ing saiki sapa kang bakal têtulung marang ratuning alas, tikus enggal lumayu sumêdya atêtulung, banjur anacah jaring, ora antara suwe singabarong bisa mêtu.

Êliding dongèng mangkene: wong urip iku têrkadhangan butuh marang pitulunging wong kang luwih asor, mulane iku prayoga ditêpungi bêcik.

Kapethik tanpa owah-owahan saka sastra.org
[Dongèng Sato Kewan, Wintêr, 1923]

Source: http://www.kawuryan.com/?p=1243